Spokojny rejs - już XX. Pogoda dobra. Jak to w tym wieku więcej tematów było związanych ze zdrowiem. Oprócz gitar był jeszcze sprzęt nagłaśniający. Tak na próbę. Daliśmy jeszcze raz radę i plany są na następne rejsy. Mazury czekają!

   Rejs w mniejszym składzie. Pogoda czasem dawała się we znaki. Szczególnie wielogodzinna burza w nocy z bardzo silnym wiatrem, który złamał odnogę drzewa tuż przy naszym jachcie. Za to w tym czasie, przełom sierpnia i września, przeważnie mało ludzi.
  Pewnym wyzwaniem było granie i spiewanie, na ognisku, z dziewczętami z chóru La Musica z Lublina, który to chór zdobywa często najwyższe trofea na konkursach.

   Pogoda dobra ale mało wiatru. Czasem duże upały. Zostaliśmy okradzeni z dwóch krzesełek i stolika. Cóż, chamstwo na Mazurach, i nie tylko, szerzy się.
Mieliśmy też rodzinną wizytę na łódce.

   Rejs z utrudnieniami, poza covidem. Już na początku kłopoty z mieczem. Potem z silnikiem i niesamowity bałagan przy śluzach (jest druga - nowa) na Guziance. Przez to po raz pierwszy nie udało się wejść na J. Nidzkie. Nawet po chrust trzeba było daleko iść w las.
Ale, jak to mówią, nie ważne gdzie, ważne z kim się wyjeżdża. I było fajnie i sympatycznie.

   Początek rejsu podporządkowany był przeglądowi gwarancyjnemu silnika w Giżycku. Dzięki temu kierunkowi płyniecia spotkałem się z synem, co bez umawiania się, wśród tysięcy łódek jest niezwykłe.
   Pogoda dobra, choć wiatry mogłyby być trochę silniejsze. Poziom wody na Mazurach się obniżył i trudno było dojść łódką do samego brzegu.
Na wieczorne ogniska
przychodzili goście
z innych jachtów.

   To już 50 lat chodzenia po górach. One się nie zmieniają. Miejsca gdzie Halny położył duże obszar lasu już zarosły i nie ma śladu. Są nowe wykroty, które natura przywróci do życia. Widoki nadal cudowne. Ludzi tylko więcej i nie zawsze tych zorientowanych i rozumiejących gdzie są.






Tłumy są w pewnych obszarach i godzinach. Można jeszcze znaleźć spokojne szlaki. Zwierzęta zaś coraz mniej się nas boją. Zapraszam!

           Rejs bez historii. Po raz pierwszy nie wypłynelismy w pierwszy dzień z portu przez deszcz. Dużo czasu straciliśmy na śluzie Guzianka (wybudowana w 1879 roku, w 1899 drewno zastapiono kamieniem i cegłą). Czasu było jakby mniej.                     W tle "pranie" na jez. Kotek.

Tym razem w większym składzie osobowym. Nowy załogant spisał się na piatkę. Grał (harmonijka i gitara), śpiewał, pływał, stawiał żagle itp. A jak wspaniale zmywał naczynia! Wyjeżdżalismy w deszczu. W deszczu też wracaliśmy. Na Mazurach jednak nie spadła nawet kropla. Było slońce, wspaniałe umiarkowane wiatry. Trochę nam nowy silnik szwankował. Za to piwo było wyjątkowo chłodne. Na zdjęciu w tle tekstu: świt nad Jeziorem Roś.    

Były awarie - fał w maszcie, płetwa sterowa. Wiały duże wiatry - pierwszy raz szliśmy ze zrefowanymi żaglami. Trzeba się było ciepło ubierać. Żeglarska pogoda. Wspomnienia jednak są miłe choć jeden z nas nie cierpi dużych przechyłów.    

Spokój, luzik, prawdziwy odpoczynek. Bardzo gorąco ale wiatry były zawsze pełne, jak zapewniał nasz kapitan.    

X rejs, to przede wszystkim cisza i spokój przed sezonem. Wiele knajp pozamykanych i nawet nie było komu zapłacić za cumowanie. Ryby dopisały. Prawie wszystkie miejsca do biwakowania były wolne.    

I to już koniec.    

Tegoroczny rejs, to zarówno wypoczynek jak i zmaganie się z uszkodzeniami i awariami sprzętu. Wiatru albo nie było albo straszył nas białym szkwałem. Ryby dopisały. Upały spowodowały, że piliśmy wyjątkowo dużo wody mineralnej.
Było trochę krótko.